Zoals vriendin S. het gister weer eens uitstekend verwoordde: "Ieder stel heeft recht op een issue waar je niet uitkomt, en bij jullie is het dat".
Ik moet eerlijk zeggen dat het me dan nog steeds wel moeite kost. En dat ik nog steeds wel een kater heb van zo'n mislukt paasweekend. Maar over het grotere geheel bezien heeft ze gewoon gelijk. F. en ik gaan elkaar niet begrijpen daar waar het weggaan versus thuisblijven betreft. F. gaat gewoon graag weg, met mij. Ik blijf gewoon graag thuis, met hem. Beide dingen hebben niets te maken met afkeuring van het één, verwijt naar de ander, verveeldheid in het algemeen. Het betreft enkel een persoonlijke voorkeur. Maar omdat het zo vreselijk moeilijk is de behoefte van de ander te begrijpen, laat staan toe te juichen, in het geval dat het jouw behoefte gewoon niet is, gaan we er gewoon niet uitkomen.
Het komt in feite neer op acceptatie. En zeggen wat je eigenlijk het liefst zelf wilt. In plaats van verzinnen wat de ander dan misschien wel zal bedoelen als hij niet zegt wat hij meent maar wel wilt wat hij het liefst zou doen. Of zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten