Het was een aardige dokter en zeker ook een lieve zuster. De visjes die ze op het plafond hadden geschilderd vond ik erg slim. Het zoeken van Nemo leidde even af van de bedrijvigheid rondom haar kinnetje. En V. was zo flink. Alleen tijdens de prik van de verdoving moest ze heel hard huilen. Ik denk dat ik harder in haar hand kneep dan zij in de mijne.
Voorover van het fietsje gevallen. Bij de naschoolse opvang. Drie hechtingen in het mooie gave rose kinnetje van mijn meisje. Getekend voor het leven. Bruut vind ik het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten