Soms is mijn leven heel druk. En mijn hoofd heel vol. En loopt mijn werk over en overal doorheen. En is mijn week vol dingen en gedoetjes. En heb ik nergens tijd voor alleen voor de hoogstnoodzakelijk dingen zoals de kinderen eten geven en het verschonen van V.'tjes luiers.
En dan denk ik soms in al die drukte, 'ik maak toch vanallesennogwat mee, waarom schrijf ik niet even een logje?' Maar zo werkt dat dan weer niet. Er is vanalles om over te schrijven en het schrijven zou best kunnen (ik kan enorm snel typen met 10 vingers terwijl ik naar buiten kijk en nadenk over de dingen) maar dat is niet genoeg.
Het zit 'm in de traagheid waar ik geen tijd voor heb.
De dingen bekijken. Aanschouwen. Beleven. De ruimte die nodig is om te ontstaan. Het begint met een moment waarin de eerste zin ontstaat. Die wordt niet verzonnen, die wordt geboren. En dan breit zich daar omheen een stuk verhaal. Daar is dan de start van de log en de rest gebeurt schrijvenderwijs. Met 10 vingers en de blik naar buiten, op de wolken, in het donker, denkend over de volgende zin, de schoonheid van woorden, de kracht van de taal.
Anyhow, dat dus. En daarom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten