Het staat in alle boekjes: "Peuters zijn moeilijke eters. Ga de strijd niet aan met uw kind daar waar het eten betreft. Blijf aanbieden en probeer middels het belonen van goed gedrag uw kind zover te krijgen dat het iedere keer wat meer eet. U zult zien dat het na een tijdje vanzelf goed komt".
Huhhuh, tuurlijk. Wel jammer dat het hier niet over ons gaat.
V. is een slechte eter. Het enige dat ze tot nu toe gretig tot zich nam was de borstvoeding. Brood gaat aardig, fruit wil ook nog wel, aardappels en kale pasta lukt nog net maar kom niet aan met groenten. Zelfs in geprakte toestand haalt ze het kleinste stukje groen eruit en wijst met haar bestek 'dat wil ik niet'. Dan schuift ze het bord van zich af en stort zich op het 'wipwappen met de vork'.
Gelukkig heeft V. in die 3 maanden dat ze borstvoeding heeft gekregen zo'n enorme hamstervoorraad aangelegd dat ze nog steeds een bol buikje heeft. Het kan wat lijden zeg maar.
Maar toch, al een kleine 3 jaar eet V. amper groenten en vlees. Dat is lang. En we zijn het zat. Dus we proberen te lokken, te verleiden, te straffen, te pleasen, te vergelijken, zo vermoeiend. En zo weinig effectief.
Vanavond had F. er zin in. Het kleine hoopje bamie op V. haar bord moest en zou naar binnen. Met veel gevoel voor drama maakt F. duidelijk dat ze het toch echt op moet eten want dat het gepiep en gezanik echt genoeg is geweest. En terwijl V. met haar handen de bamie haar mond in propt en het met open mond wegsmakt verzucht F. : "Jemig, wat een gedoe. Morgen doen we wel weer wat aan haar tafelmanieren".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten