Wij doen tegenwoordig iets nieuws. Wij denken wat vaker ‘huh?’. Het is door V. in het leven geroepen en het bevalt uitstekend. Wij kunnen het op commando (“dan doe ik dit en dan moeten jullie ‘huh?’ denken”) maar ook geheel uit ons eigen zelf (“huh?”).
Voorbeelden van momenten waarop we dit graag doen zijn:
* wanneer er iemand kwijt is (bijvoorbeeld verstopt achter een spuugdoekje of theedoek)
* als V. ineens haar sperciebonen op heeft
* wanneer er op je eigen bord plotseling een hele berg sperciebonen ligt
* als E. zomaar begint te huilen (en dan blijkt dat ze haar vinger tussen de kast houdt terwijl ze de kast probeert dicht te doen)
Zomaar van die momenten die een verwondering waard zijn.
zondag 4 september 2005
K's verwondering
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten