PrutsK's

Ik ben niet zo handig. Eigenlijk ben ik een groot gevaar, met name voor mezelf, in een huis, tuin en keuken omgeving. Het zijn de zogenaamde B-genen. Mijn zus heeft het ook en tot mijn grote spijt zie ik dat ook V. behept is met een aardige dosis. Gelukkig geldt ook voor zoiets dat men aldoende leert en kan ik zeggen dat ik er inmiddels aardig mee om kan gaan.

Maandagochtend erg vroeg. Op weg naar een klant in het uiterste zuiden van ons land krijg ik zo rond Eindhoven trek in mijn Fruit2day. Dit is je dagelijkse portie fruit in een flesje. Een enorm ergonomisch verantwoord flesje. Zo ergonomisch dat je het laatste restje fruit er alleen maar uit krijgt wanneer je het flesje op zijn kop boven je mond leeg schudt. En kijk, zo goed ken ik mezelf, dat doe ik dus niet. Dan maar niet helemaal leeg.

Dat flesje heeft een schroefdop en onder die schroefdop zit zo’n vervelend aluminiumfolie achtig plakkertje wat je met enige kracht van het flesje af moet trekken. Dit is een erg heikele situatie in een rijdende auto. Met de nodig voorzichtigheid gaat dit iedere keer weer goed. En eerlijk is eerlijk, daar ben ik trots op.

Anyhow, het openen en leegdrinken ging ook vanochtend weer van een leien dakje. Een half uurtje later was mijn kauwgum wat flauw geworden en om nou niet het Limburgse land te bevuilen zocht ik in mijn auto naar een prullebakje. Het lege flesje. Dom.

Bij het dichtdraaien voel ik drup. Ik denk “huh?” (zie gister), kijk en verdomme, een vlek op mijn broek. Terwijl ik mezelf verwens lek ik nog een vlek op mijn andere pijp.

De kleur van mijn Fruit2day was Aardbei-Sinaasappel, de kleur van de broek wit.

En ja, ik was op weg naar een klant.
En nee, ik had vanochtend geen Jip&Janneke rugzak meegekregen met een extra verschoning erin.