Het is niet direct een drankprobleem. Het is meer het probleem van het maat houden, of liever gezegd, het geen maat houden wat mij parten speelt. En dan speelt daar nog het fenomeen dat ik op dit vlak aldoende niet al te veel leer.
Mijn ervaringsdeskundigheid stamt uit mijn middelbare schooltijd, zo stoffig ver terug. Ik kan mij herinneren dat we met een groep vrienden in (toen nog) Sporthuiscentrum gingen vieren dat we al dan niet geslaagd waren voor ons eindexamen. Op avond 1 werd er 'gejuft' (nee, ik ga het niet uitleggen, het was een dom spelletje en als je het fout deed moest je rode martini drinken, hoe meer je dronk, hoe sneller het fout ging, hoe dronkener je werd, je snapt het al). De volgende dag nam de hele bende een verfrissende duik in het subtropisch zwemparadijs, ik lag in bed. Ze gingen gezellig boodschappen doen, koken, eten, ik lag in bed. 's Avonds doken ze de Sporthuiscentrumdisco in, ik lag in bed.
In mijn studententijd heb ik menig day after uit mijn agenda kunnen strepen. De dag had niet bestaan, ik had niets anders dan mijn kussen en de wc gezien en alle goede bedoelingen ten spijt kon ik geen bezoek verdragen.
En op een gegeven moment ga je het patroon herkennen: teveel drank is grote kater. Kijk, dat werkt verhelderend.
Dus daar zit ik dan op 33 jarige leeftijd, gepokt en gemazeld, mij maak je niets meer wijs, op een terrasje in Brugge. Een heerlijk Belgisch biertje in de zon. En nog één en nog één en nog één. En daar had ik ergens die maat moeten houden. Maar nee hoor, het nadenken stopt, de loerende kater lost op in de mist en ik zwaai nog een keer naar de ober: "doe nou maar eens een ander smaakje, gezellig hoor!!"
1 opmerking:
ik heb dit ritueel ook enkele malen van dichtbij mee mogen maken en ach Kir, t heeft ook wel iets aandoenlijks....
Een reactie posten