Ons weekend speelde zich af in Port Zelande. Een gerenomeerd van alle gemakken voorzien gezinspark. Zo was daar ook het hondentoilet. Jonas heeft kennis mogen maken met dit fenomeen. Een belevenis op zich.
Het hondentoilet is het excuus naar gezinnen zonder hond om gezinnen met hond te tolereren. Het hondentoilet is een met hekwerk afgezet stuk grond van plusminus 3 vierkante meter waarvan de intentie is dat de hond erop poept.
Ons huisje lag aan het Grevelingenmeer en net voor het begin van de duinen lag het dichtsbijzijnde hondentoilet. 'Handig', dacht ik toen ik vooraf thuis de plattegrond bestudeerde. Op ons eerste ommetje stopte ik Jonas in het hondentoilet, deed het hek achter hem dicht en zei: "Zo, ga jij maar even lekker poepen". Jonas ging zitten en keek me onnozel aan. Ik wachtte even, herinnerde hem er meerdere keren aan dat er een prestatie van hem verwacht werd en trappelde wat om me heen. Jonas bleef zitten en onnozel kijken. Drie bevroren tenen later vond ik het genoeg: "Hij zal wel niet hoeven", dacht ik.
Jonas haalde opgelucht adem en verliet op een holletje het hondentoilet. Hij hoefde inderdaad niet, ook niet later tijdens ons ommetje.
Dus uren later, toen wij terugkwamen uit het subtropisch zwemparadijs en Jonas met gekruiste achterpoten ons bij de voordeur van het huisje opwachtte, gingen wij voor poging 2.
Jonas draaide zich bij de eerste de beste struik al in de bekende poephouding maar ik sleurde hem mee naar het hondentoilet en deed het herk weer achter hem dicht. Hij ging weer zitten en keek me opstandig aan: "Denk jij nou echt dat ik die paar minuten in dit hok niet uithou als ik al 2 uur met de hondenbillen tegen elkaar zit?!"
Poging 2 was wederom geen succes. Deze keer schoot Jonas na vrijlating de beschutting in en draaide daar opgelucht zijn drol. Jonas houdt niet van hondentoiletten. Hij schijt liever uit het zicht en dan bij voorkeur aan de rand van het water. Net als thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten