Sommige dingen begrijp ik niet maar die lijken toch zo te zijn.
'Advertising Space' van Robbie Williams kan ik oneindig vaak horen terwijl het volgens mij in essentie een bijzonder saai nummer is. Hoe harder hoe beter, hoe vaker hoe liever, ik kan het al bijna meezingen.
Zo tipte Kluun eens te duiken in de dikke pil Carlos Ruiz Zafon. 'De schaduw van de wind' is een boek waar niet bijzonder veel in gebeurt maar het heeft me gevangen. Elk minuutje vrij is voor Carlos.
En sinds ik een nieuwe baan heb vind ik het helemaal niet meer erg om naar zuid Limburg te rijden. De afstand is nog altijd dezelfde, het aantal medeweggebruikers ook.
Raar, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten