Met 2 kinderen, een hond, 2 katten en een man in huis is het niet altijd optimaal hygienisch. Maar dat het diner met stip op 1 staat in de lijst 'ranzige momenten op een dag' is toch wel droevig. Vanavond werd weer eens pijnlijk duidelijk dat wij ouders nog een hoop te doen hebben voor wij met ons kroost in een zichzelf respecterend restaurant kunnen aanschuiven.
V. is een lastige eter en dat is waarschijnlijk de reden dat wij tot op heden voornamelijk gefocust zijn geweest op wat er naar binnen ging en het hoe van ondergeschikt belang vonden. Sinds wij de Martin Gaus chanteertechniek loslaten op het eten van boontjes, broccoli en andere groene dingen gaan er met regelmaat vitaminen naar binnen. Triomf. Ware het niet dat wij daardoor ineens oog kregen voor de tafelmanieren van onze oudste dochter. Ze eet als een varken.
Dus:
"ellebogen van tafel
eten aan je vork prikken
nee niet met je vingers
vanaf je bord
niet alle boontjes tegelijk
dat past niet in je mond
niet met open mond eten
eerst je mond leeg dan praten
ja, dat geldt ook voor de aardappels
goed zo, dat is netjes
niet hamsteren
kauwen en doorslikken..."
E. bekijkt dit alles aandachtig vanaf de overkant van de tafel terwijl ze met haar handjes haar mond volpropt met aardappels en luid knetterend haar luier volbaggert. "Vies bah" is haar commentaar. Inderdaad.
F. en ik kijken elkaar aan, kansloos dit. Het toetje doen we weer ieder voor zich.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten