Ons matras is een matras van één stuk, 1 metertje 60 breed. Niet zo breed dat je elkaar kwijt raakt 's nachts (dat is niet fijn in de koude winter) en niet zo smal dat je elkaar altijd moet voelen(dat is niet fijn in de warme zomer). Heel knus dus. En zonder nare spleet in het midden waardoor je altijd moet kiezen of je rechts of links gaat wippen. Ook zorgt het ontbreken van de nare spleet dat er nog een beetje ruimte in het midden is voor een klein meisje met nare dromen of een natgeplast bed.
Naarmate ons matras ouder werd ontstond er een grote diepe kuil op de plek waar we geen nare spleet hebben. Een kuil waar je wel in rolt maar niet uit komt. Naarmate deze kuil dieper werd nam rechtevenredig de rugpijn toe bij het wakker worden. Tijd voor een nieuw matras.
Vanochtend uitermate daadkrachtig, samen met V. binnen 10 minuten een nieuw matras aangeschaft bij het plaatselijke 'bedden en matrassen punt'. Thuisgekomen het oude matras uit het bed gesleurd en de trap af geduwd. Compleet onverwachts werd ik overvallen door emotie: op dit matras hebben we 2 kinderen verwekt en gebaard. Op dit matras hebben we gelief en gekoost, gehuild en gezweet, gerold en gebold, geslapen en gesnurkt.
Met een brok in mijn keel meld ik me bij de beheerder van het Gemeentelijke Aanbiedstation: "Ik heb mijn oude matras bij me", pers ik er met moeite uit. "Nou mevrouwtje, dat ding mag in die blauwe container, bij het brandbaar afval".
Hij wordt niet eens gerecycled.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten